Om negen uur vertrek naar "Buchenwald'. Daar aangekomen werd de groep ontvangen door de heer Daniel Gaede, hoofd educatie van "Buchenwald" Hij verzorgde de rondleiding over het terrein. Zo kregen de kinderen de steengroeve te zien. Deze lag heel diep en de gevangenen moesten de loodzware stenen tegen de steile helling naar boven zien te krijgen. Het "echte kamp" was omgeven door een hekwerk met prikkeldraad- waar vroeger 360 volt opstond - en grote wachttorens. Bij de poort hing een klok met daarop de tijd: kwart over drie, de tijd waarop het kamp bevrijd werd. Op de grote ijzeren deuren staat "Jedem das seine"  Een zeer cynische spreuk!

Indrukwekkend was ook de warmte-plaat. Deze plaat heeft een temperatuur van 37 graden en staat symbool voor het feit dat mensen in de gehele wereld een ding gemeen hebben, namelijk hun lichaamstemperatuur. Alle mensen zijn gelijk en hebben dezelfde waarde.

Na de lunch ging de groep naar de herdenkplaats om een krans te leggen.
Een bijzonder moment, het leek of de wereld even stil stond. Frans Naber speelde op zijn mondharmonica het lied "The Rose" en Zaid en Nicole (leerlingen) gingen de krans leggen.
De gehele groep was diep onder de indruk van dit moment.
  
Na het bezoek aan het voormalig kamp, ging men naar Weimar, een mooie stad met prachtige gebouwen.
Daar gingen de kinderen in een multifunctioneel gebouw  werken aan een schaduwvoorstelling.

Met elkaar werd hier aan gewerkt, de kinderen konden hun gevoelens en gedachten kwijt op een creatieve wijze.
In de stad Weimar was gelegenheid tot het maken van foto's en er werd afgesloten met een ijsje.

Terug in de jeugdherberg konden de leerlingen zich naar hartenlust uitleven in de bosrijke omgeving.
Na de warme maaltijd was er tijd voor een kringgesprek en spel. De kinderen gaven aan dat ze het een zeer interessante en indrukwekkende dag hadden gevonden.

De laatste dag alweer van een reis die door menigeen niet snel zal worden vergeten.

Om half acht moest de groep opstaan, de bedden afhalen, en tassen inpakken. Onze laatste gezamenlijke maaltijd in de jeugdherberg. Ook moest er nog een lunchpakket gemaakt worden voor onderweg.De groep kreeg bij vertrek nog een "leuk' souvenirtje  mee.

De avond daarvoor was er namelijk een deur gesneuveld, waarschijnlijk werd hij iets te hard dichtgedaan. Gevolg, een kapotte deur. Jammer dat het gebeurde maar geen probleem, de schade betaald en de deur voorzien van alle namen we mee in de bus naar Nieuw-Weerdinge.

Al met al kon de bus om negen uur beginnen aan de terugreis. Er werd onderweg vaak gestopt. Zo werd er een heuse "parkeerplaatsmarathon" gelopen door de leerlingen. Dit onder luide aanmoedigingen van de begeleiding.

Ook de inwendige mens werd niet vergeten, een stop bij de McDonalds was voor de kinderen een ware traktatie.
De stemming in de bus was rustig te noemen, de reis had veel indruk gemaakt op de groep, de spanning was eraf. Ook slaapgebrek speelde een rol.

Om 19.00 uur kwamen we aan in Nieuw-Weerdinge waar veel mensen de groep onthaalden.
Ook was er een cameraploeg van TV Drenthe en veel belangstelling van de schrijvende pers. Ze hebben een aantal leerlingen en dokter Kleve geinterviewd.

De groep ging daarna huiswaarts, een ervaring rijker, een ervaring die zeker kan gelden als een les voor het leven.

Tijdens de terugkomavond op 15 april werd nog eens benadrukt en door de ouders en kinderen verwoord, dat het een onvergetelijke reis was geweest.
 

Enkele reacties van de ouders....

"Onze dochter was zeer onder de indruk, vooral het verhaal van de heer Wierts tijdens de voorbereiding en het bezoeken van "zijn" blok 32 is haar zeer bijgebleven.

Een unieke reis waar de kinderen met name voor later nog aan terug zullen denken. Ik had graag deze unieke ervaring mee willen maken.
 

Enkele reacties van de kinderen.....

Het was een zeer leuke reis, het mooiste vond ik de stad Weimar, het meest leerzame het bezoek aan Buchenwald en het minst leuk vond ik de busreis want we gingen vooral op de heenreis vaak stoppen

Ik vond de reis heel indrukwekkend en ik heb geleerd dat de mensen het daar heel slecht hebben gehad.

Ik had niet verwacht dat het er in Buchenwald zo uit zou zien. Er waren geen barakken meer. Het mooiste vond ik de warmteplaat. De kranslegging vond ik indrukwekkend.

Ik ben blij dat ik dit gezien heb, ik heb er veel van geleerd. Dit moet nooit weer gebeuren.
Het eten was wel vies.  Rode kool met aardappelpuree brrr.  

De groep begeleiders heeft het zeer positief ervaren.

Een reactie was:"Alle kinderen hebben mij op deze reis nog eens laten zien en ervaren. Er is hoop en een vast vertrouwen dat het met deze wereld en zijn mensen niet te laat is"

Dokter Kleve besloot met de woorden..

.....jongens en meisjes bedankt, jullie hebben me een mooi cadeau gegeven..