PROJECT 2019
  
 Buchenwald
 
Vrijheid. Heel gewoon!












 
 

 Dag  van respect    9 november 2018

Respect is de belangrijke leidraad binnen het Kleve project. Welk onderwerp we ook hanteren, respect komt daar altijd weer in terug.

De dag van respect is de start van het Kleve project met de groepen 8 van het schooljaar 2018/2019 van PCB De Bentetop en OBS  't Koppel.

Samen met de leerkrachten van het Kleve-project, komen de leerlingen voor de eerste aanzet van het nieuwe project bij elkaar bij de Vredesduif. 

Het beeld dat midden in het dorp staat. Het beeld is gemaakt tijdens het project in 2005 en is naderhand in brons gegoten.
 
Het was destijds zestig jaar geleden, dat de tweede wereldoorlog eindigde,waarin miljoenen mensen omkwamen. Er is toen veel verwoest, kapot gemaakt: Huizen, dorpen maar ook mensen! Door angst, verdriet, boosheid en verlies.

Na het welkomstwoord van Dhr. Kleve volgen er meerdere gedichten en verhalen.
 







IJsbrekerdag   
5 januari 2019

Na de start van het Kleve project op de "Dag van Respect", is het de tweede keer dat de groepen 8 van de Bentetop en 't Koppel bij elkaar komen. Het ijs breken hoeft niet echt vandaag, want het is een gezellige sfeer in de sporthal.

Roelof doet het welkomstwoord.  Daarna legt Lies de bedoeling van deze middag uit. We beginnen met het spel Petje op, Petje af.



Bij PETJE OP-PETJE AF moeten de leerlingen ieder voor zich uit twee antwoorden op een aantal stellingen de juiste keuze maken door hun petje op of af te zetten.

De stellingen gaan over de tweede wereldoorlog, joden, kamp Buchenwald, enz.

Het is soms moeilijk een keus te maken: vaak wordt even opzij gekeken naar degene die naast je zit,  heeft die z'n petje op of afgezet?

Maar uiteindelijk is er 1 winnaar.

Bij het ESTAFETTE SPEL worden de leerlingen in groepjes verdeeld en moeten zij binnen hun groepje met elkaar overleggen over 4 verschillende onderwerpen. Elk groepje krijgt een aantal kaartjes met daarop een woord, of een stelling. Het is de bedoeling dat de kaartjes in een mandje worden gelegd dat bij het onderwerp hoort. Welk groepje heeft de meeste goed?  Welk groepje was het snelste klaar? Er wordt druk overlegd, er wordt heen en weer naar de mandjes gerend.

HET VERTROUWENSPEL blijft een spannend gebeuren: een leerling van de ene school wordt geblinddoekt en moet zich door een leerling van de andere school laten leiden over een parcours met verschillende hindernissen: gymnastiek toestellen- de bok, de brug, de kast, de evenwichtsbalk, de tumblingbaan, enz.  Er onderdoor en er overheen.Je moet blindelings kunnen vertrouwen op 'de ander', dat die je de goede adviezen geeft, zodat je het hele parcours zonder problemen aflegt.

 Bezoek aan Interschool te Ter Apel
11 februari 2019

Vandaag brengen we een bezoek aan de Interschool op het COA (Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers) terrein in Ter Apel.
Op het COA terrein wonen vluchtelingen en uitgeprocedeerde asielzoekers. Sommigen verblijven langere tijd op het terrein, maar soms ook moeten ze na een paar dagen alweer verhuizen naar een andere opvangplek.

De kinderen van 4 t/m 13 jaar gaan naar de Interschool.  Er zitten op deze school ook geadopteerde kinderen en kinderen van statushouders, die in Nederland mogen blijven. Soms zijn er wel 40 nationaliteiten aanwezig. Ieder jaar zijn er ongeveer 400 leerlingen. Elke dag kan het aantal wisselen. De school biedt de kinderen een veilige, kansrijke en bovenal wereldse leeromgeving, waarin ze gelegenheid krijgen om weer te ontdekken dat ze belangrijk zijn, dat ze mee tellen in de wereld.

We worden hartelijk ontvangen door een aantal juffen en de directrice, juf Anita.Nadat onze leerlingen en de begeleiders in een kring zijn gaan zitten, begint juf Sienie (die al 20 jaar leerkracht op deze school is) te praten tegen ons. Maar wat zegt ze nu precies? We verstaan er niks van! Ze praat in een vreemde taal en gebruikt veel gebaren om ons duidelijk te maken wat ze bedoelt.  Ze verwelkomt ons in het Afghaans! Hierna geeft Juf Sienie ons uitleg over de school, over de verschillende leerlingen uit al die verschillende landen, over de problemen die dat met zich mee brengt, enz.  Lees hier het hele verslag.


 Paasontbijt   
18 april 2019

Een bijzonder Paasontbijt dit jaar. Bij ons is te gast de heer Ernst Verduin, die in de oorlog in concentratiekamp Buchenwald gevangen heeft gezeten. Verder is onze burgemeester Eric van Oosterhout aanwezig.

Nadat we met elkaar hebben ontbeten vertelt de heer Verduin ons het verhaal van zijn leven. Met name over de oorlogstijd, waarin hij gevangen heeft gezeten in enkele concentratiekampen, waaronder het kamp Buchenwald.

Hij vertelt het verhaal samen met met de heer Sipke Witteveen van herinneringscentrum kamp Westerbork.

De heer Verduin is geboren op 11 juni 1927, hij is dus inmiddels 91 jaar oud.

Het gezin Verduin woonde in die tijd in Amsterdam: vader Abraham, moeder Anna, dochter Wanda en Ernst.  Abraham en Anna zijn Joods, maar gaan niet naar de Joodse kerk. Ze belijden het geloof verder ook niet.

Zo wordt Ernst ook niet besneden, hetgeen wel gebruikelijk is in de Joodse gemeenschap. Dit redt zijn leven als hij later in concentratiekamp Buchenwald gevangen zit.

Tijdens zijn lagere schoolperiode is er in Duitsland al veel onrust tegenover Joden, maar daar merkt de familie Verduin op dat moment nog niets van.  In 1933 werden de eerste concentratiekampen aangelegd  door Hitler. Aanvankelijk werden hierin vooral politieke tegenstanders van hem gevangen gezet.                                                           

In 1935, vijf jaar voor het begin van de oorlog hoort Ernst voor het eerst bewust iets over Joden. Hij wordt uitgescholden voor 'vuile Jood'.

In 1940 wordt het duidelijk voor het gezin Verduin hoe de situatie in Duitsland op dat moment is. Vrienden adviseren hen om te vluchten naar Amerika. Ze besluiten echter om in Nederland te blijven.

Lees hier verder het hele verhaal.




Stille Tocht   
4 mei 2019

Een grote stoet mensen liep op 4 mei  vanaf het beeld van de Vredesduif naar de begraafplaats in Nieuw Weerdinge.

Bij het graf van Henryk Cichocki, de Poolse soldaat die in de laatste oorlogsdagen bij de bevrijding  van Nederland sneuvelde, werd twee minuten stilte in acht genomen. Hierna werd het Wilhelmus gespeeld.  Namens diverse instanties en door eigen inwoners werden bloemen en kransen gelegd.  Zo ook namens het Kleve project.

Lees hier verder het hele verhaal.
 

 Sponsorzwemmen voor 't Kleve comité   
20 mei 2019

Op maandag 20 mei stonden alle leerlingen van de groepen 8 van de beide basisscholen klaar voor de sponsoractie. Zwemmen voor een goed doel. Het goede doel voor dit jaar was de aanschaf van AED's in Nieuw-Weerdinge en de voor de bekostiging voor de reis naar Buchenwald.  Het enthousiasme was groot en in korte tijd werd er maar liefst 2100 euro bijeen gezwommen.

 

 Bezoek Concentratiekamp Buchenwald    
27 - 28 - 29  mei 2019

Maandagochtend 27 mei.
Al vroeg wakker, ik kon niet meer slapen: het bekende 'schoolreisjesgevoel' , zo lang naar deze dagen uitgekeken!  En ondanks dat alles al maanden uitgebreid overdacht is en verschillende keren besproken, blijft het toch elke keer een beetje spannend, je weet immers maar nooit hoe t uit zal pakken.

Om kwart voor zes stond bij De Badde de bus van Drenthe Tours klaar en niet zomaar een bus, nee: de spelersbus van FC Emmen! Een pracht bus, daar trekken wij en FC Emmen onderweg vast heel veel aandacht mee!   "Hier kom ik weg".

Nadat alle tassen en een lading eten en drinken, genoeg voor een reis van een week, onderin de bus waren gepropt en iedereen was ingestapt, werd er geteld om te kijken of we er allemaal wel waren.  Dit ritueel heeft zich de rest van de dagen diverse keren herhaald,  je moet er toch niet aan denken dat je iemand vergeet! Uitgezwaaid door ouders, verzorgers en andere familieleden gingen we hierna op stap en klaar voor een lange rit. De reis verliep vlot, mede dankzij onze chauffeur Jan en na een aantal ( plas) pauzes kwamen we al om 2 uur 's middags aan bij de jeugdherberg vlakbij kamp Buchenwald. De slaapkamers werden opgezocht, de bedden opgemaakt  De tassen werden in een hoek gegooid en toen: naar buiten, wat voetballen of gewoon wat rondhangen in het speeltuintje bij de schommel en de glijbaan.
Na het avondeten hebben we een fotospel gedaan, waarbij iedereen van een jeugdfoto van de andere leerlingen en de begeleiders moest raden wie er op die foto stond. Daarna nog wat rondgehangen, wat gekletst en om half elf ging iedereen 'plat', de lange dag had z'n tol geeist.

Dinsdag 28 mei. De dag van het bezoek aan het kamp.
Onderweg naar het kamp toe, langzaam rijdend over de 'Blutstrasse', werd een en ander verteld over de ontstaansgeschiedenis van het kamp, de aanleiding om het op te richten, de eerste gevangenen, het zware werk dat ze moesten doen, de ellende waaraan ze werden blootgesteld. Bij het perron waar in de laatste jaren van de oorlog de treinen met gevangenen aan kwamen, werd even stil gestaan en geprobeerd uit te leggen hoe de situatie toen geweest moet zijn.
Nadat we op de parkeerplaats uit de bus waren gestapt, zijn we met elkaar eerst naar 'de Steengroeve' gelopen. Om de kinderen (een beetje) te laten ervaren hoe het geweest moet zijn om daar te moeten werken, hebben we ze een paar keer met stenen in de handen de groeve op en af laten rennen.
Er werd, net als bij het vervolg van de rondgang uitgebreid verteld over wat er zich toen allemaal heeft afgespeeld, wat de gevangenen hebben mee gemaakt.

Hierna liepen we langs het prikkeldraad van de omheining van het kamp. Via
de 'Caracho-weg', de weg waarlangs de gevangenen vanaf het station naar het kamp werden gedreven, gingen we naar de hoofdpoort. Boven de ingang staat de klok stil op kwart over drie, het tijdstip van de bevrijding van het kamp op 11 april 1945.

Bij de hoofdpoort  namen we een kijkje in 'de Bunker', het cellencomplex van het kamp. Het maakte veel indruk op iedereen.

Daarna verder naar 'de berenkuil'(de plek waar wilde dieren beter verzorgd werden dan de gevangenen), het crematorium (waarvan de geur van de uit de schoorsteen komende rook de gevangenen die het kamp hebben overleefd, altijd is bijgebleven), het desinfectiegebouw (waar de gevangenen hun persoonlijke bezittingen werden afgepakt en ze een nummer als totoeage hun armkregen), langs de plaatsen waar de verschillende barakken hebben gestaan, o.a. 'de Jodenbarak en de barak van de Sinti en Roma.

Op alle plekken werd door de begeleiding uitleg gegeven over wat er daar gebeurd was.

We eindigden bij  de "Warmteplaat", met daarop de namen van de 18 landen, waarvan inwoners in het kamp gevangen hebben gezeten. De plaat heeft een constante temperatuur van 37 graden en wijst ons erop dat, hoe verschillend mensen ook kunnen zijn qua huidskleur, ras, geloofsovertuiging, enz., we eigenlijk allemaal gelijk zijn.

Na op de parkeerplaats wat gegeten te hebben, zijn we naar  'de Straat der Naties' gelopen met daarop het Nederlandse herdenkingsmonument.

Hier werd stilgestaan bij het feit dat Buchenwald voor ons allemaal vooral een waarschuwing moet zijn, een waarschuwing dat we met elkaar moeten proberen het nooit weer zover te laten komen.

Na de kranslegging zongen we met elkaar 'de Roos' hoe groot de ellende,
de verwoestingen, het verdriet soms ook zijn en steeds bloeit er toch weer iets moois op tussen de puinhopen. Er blijft  hoop op een betere toekomst.

Hierna met de bus naar de stad Weimar en daar wat rondgeslenterd. Bij velen brandde
de 15,00 euro die ze van huis hadden meegekregen in de zak!

Na het avondeten konden de leerlingen (en begeleiders) hun gevoelens, hun gedachten, hun ervaringen over het bezoek aan het kamp kwijt door een tekening of schilderij erover te maken. Op de evaluatie avond zijn deze te bekijken.

De heer Verduin, de oud-gevangene van het kamp, die bij het Paasontbijt de kinderen  van alles verteld had over zijn tijd in het kamp, had ons gezegd dat het goed is om stil te staan bij wat er daar gebeurd was, dat we met elkaar moeten proberen een betere wereld te maken zodat dit nooit weer zal gebeuren.

Maar ook vertelde hij ons dat we vooral ook plezier met elkaar moesten maken. En dat is de rest van de avond zeker gebeurd. Helaas kon de speurtocht die uitgezet was in het (donkere) bos door het slechte weer niet doorgaan. Door een vlotte improvisatie is die toen uitgezet in de jeugdherberg en met succes!

Woensdag 29 mei gingen we weer naar huis.
Om tien uur reden we bij de jeugdherberg vandaan. Het werd weer een lange reis. Bij sommigen vielen na enige tijd de ogen dicht, om tegen vijf uur bij de MacDonalds pas weer open te gaan.

Klokslag zeven uur leverde chauffeur Jan ons weer af op het  Beertaplein, waar een grote groep mensen stond te wachten.

Ik denk dat ik voor iedereen spreek, als ik zeg dat het 'een geslaagde reis' is geweest.

Ik wil iedereen en vooral ook de leerlingen bedanken dat we er met elkaar mooie, gezellige dagen van hebben gemaakt. Vooral ook wil ik de leerlingen een compliment geven voor hun respectvolle gedrag bij het bezoek aan het kamp en de door hen getoonde belangstelling.

 R. Kleve

Lees hier verder het hele reisverslag van leerlingen en leerkrachten.